Son birkaç aydır zamanımın eskiye nazaran daha kıymetli, daha değerli ve dolu geçtiğini fark ediyorum. Biraz tavanı seyredip sonra biraz da camdan dışarı bakıp zaman hakkında düşününce zamanın Allah ‘ın bize bir emaneti olduğunu anlayabilirsiniz. Çünkü zaman geçiyor. Biz zamanı ne kadar değerlendirirsek zaman da bize o kadar değer katar.
Hepimiz aynı zamanı yaşıyoruz. 7 gün 24 saat. Ama zaman her birimiz için ayrı işliyor. Bazılarımız yükseliyor bazılarımız alçalıyor. Zamanla kimileri değer kazanırken kimileri değer kaybediyor. Birileri için zaman bereketlidir, dolu doludur. Başka birileri için ise zaman ömürden ömür götürür, yaşlandırır. Daha derin düşününce geçip gidenin, harcananın, kirlenenin, ziyan olanın zaman değil insan olduğunu anladım. Çünkü tüm bunların sebebi insandır. Bu düşünceler içinde Cengiz Aytmatov ‘un kitabı geldi aklıma: Gün olur asra bedel! Gerçekten de öyle değil mi? Bizim zamanı nasıl değerlendirdiğimiz ve nasıl kullandığımız önemlidir. Öyle bir an olur ki yıllara değişmezsiniz. Bir gece bir aydan daha kıymetli gelir. Bazen bir gün bin yıla değer. Öyle bir yıl geçer ki sanki göz açıp kapamış kadar kısa gelir, bir andan ibaret kalır.
Geçirdiğimiz zamanın kıymetinin artması, zamanın her anının dolu geçmesi hayatımıza aldığımız insanlarla da doğrudan ilgilidir. Etrafınız çok kalabalık olabilir, insanlarla dolu olabilir. Ancak bu durum zamanınızın değerli olduğunu göstermez. Onca insana rağmen zamanınız kıymetsiz kalabilir ve bir tek insanla tüm zamanınıza bambaşka bir anlam kazanır. Sonra herkes yirmidört saatin yetmediğinden şikayet ederken siz o bir güne neler sığdırdığınıza baktığınızda kendinize şaşırırsınız.
Vaziyet ve ahvalim budur sayın okur, teşekkür ederim.
